AMD postać wilgotna. Neowaskularyzacja naczyniówkowa klasyczna CNV typu 2

Neowaskularyzacja klasyczna jest rzadszą formą wysiękowej postaci AMD, występuje u około 20% chorych. W tej postaci nowo tworzące się naczynia krwionośne zaczynają się rozwijać pod siatkówką zmysłową, pomiędzy nabłonkiem barwnikowym siatkówki RPE (Retinal Pigment Epithelium) a warstwą fotoreceptorów. W badaniu angiografii fluoresceinowej zmiana widoczna jest jako „koronka”. W tomogramach OCT uwidacznia się materiał o podwyższonej refleksyjności, leżący powyżej nabłonka barwnikowego siatkówki i odpowiadający błonie neowaskularnej. Zwykle towarzyszy mu przestrzeń płynowa o niskiej refleksyjności znajdująca się pomiędzy nabłonkiem barwnikowym siatkówki a warstwą fotoreceptorów. Czasami zmianom tym mogą towarzyszyć też wybroczyny podsiatkówkowe, wysięki twarde i obrzęk siatkówki zmysłowej w postaci owalnych śródsiatkówkowych przestrzeni o niskiej refleksyjności. Są to wyznaczniki aktywności błony neowaskularnej, kwalifikujące pacjenta do szybkiego leczenia. Możliwe jest również współistnienie postaci klasycznej i ukrytej, co uwidacznia badanie angiografii i badanie tomografii komputerowej OCT.

Końcowym etapem rozwoju klasycznej błony neowaskularnej jest włóknienie podsiatkówkowe wyrażające się obecnością blizny, której może towarzyszyć obecność płynu podsiatkówkowego i śródsiatkówkowego. Etap ten jest związany z postępującym i nieodwracalnym uszkodzeniem fotoreceptorów, prowadzącym do ich zaniku.