CZY JASKRA DOTYKA JEDYNIE OSÓB STARSZYCH?

Jaskra jest wymieniana jako druga po zaćmie przyczyna upośledzenia wzroku u mieszkańców krajów rozwiniętych. Stanowi grupę chorób, w których dochodzi do stopniowego i nieodwracalnego uszkodzenia nerwu wzrokowego. Rozwija się powoli i bardzo długo nie daje jednoznacznych objawów. Z czasem dochodzi do ograniczenia pola widzenia i obniżenia ostrości wzroku. Istnieje przekonanie, że jest to schorzenie dotykające głównie osoby starsze. Czy jednak rzeczywiście tak jest?

 

Osoby starsze bardziej narażone na rozwój jaskry

Prawdą jest, że wraz z wiekiem zwiększa się ryzyko rozwoju jaskry. Około 40. roku życia diagnozowana jest u ok. 0,5% pacjentów. W kolejnych latach częstość występowania schorzenia osiąga do ok. 5%, po czym bardzo szybko zwiększa się po 60. roku życia. W kolejnych dekadach, a więc po 70. i 80. roku życia zagrożenie jest jeszcze większe. Zatem prawdą jest, że jaskra dotyczy przede wszystkim osób starszych. Nie oznacza to jednak, że nie może dotknąć również ludzi młodych.

 

Jaskra u osób młodych

Przede wszystkim podkreślić należy, że ponad połowa chorych przez długi czas może nawet nie zdawać sobie sprawy z tego, że rozwija się u nich jaskra. Jest to spowodowane tym, że często choroba postępuje bezobjawowo lub daje bardzo niejednoznaczne objawy. Występuje również u osób młodych, chociaż często przez długi czas pozostaje niezdiagnozowana.

W grupie ryzyka są już osoby po 35. roku życia. Zdarzają się też przypadki znacznie wcześniejszego zachorowania. U osób obciążonych genetycznie schorzenie ujawnia się nawet ok. 20. roku życia (dotyczy to szczególnie niektórych postaci jaskry wtórnej otwartego kąta).

W przeciwdziałaniu jaskry kluczowe znaczenie ma profilaktyka. Warto wykonywać okulistyczne badania w kierunku jaskry, nawet w młodym wieku. Im wcześniej choroba zostanie wykryta, tym większe szanse na wdrożenie skutecznej terapii. Odpowiednio leczona, może być kontrolowana i w większości przypadków pozwala na zachowanie widzenia. Dzięki temu można znacznie spowolnić tempo rozwoju choroby, a jednocześnie zachować wysoką jakość widzenia i życia.