Stożek rogówki

Stożek rogówki, nazywany również keratokoniusem, to choroba oka polegająca na miejscowym zmniejszeniu grubości rogówki, czyli przezroczystej przedniej części oka, objawiająca się pogorszeniem widzenia. Rogówka jest odpowiedzialna za załamywanie światła i kierowanie go do wnętrza oka, a jej regularny kształt jest kluczowy dla ostrości wzroku.

Osoby z keratokonusem często doświadczają zespołu suchego oka, który charakteryzuje się brakiem odpowiedniej produkcji lub stabilności filmu łzowego, co może prowadzić do uczucia suchości, pieczenia i podrażnienia oczu.

Jakie są wczesne objawy stożka rogówki?

W początkowych stadiach stożka rogówki pacjent może zauważyć:

• nagłe pogorszenie widzenia w jednym oku;
• narastającą krótkowzroczność oraz wzrost astygmatyzmu;
• konieczność częstej wymiany okularów lub soczewek kontaktowych oraz trudności w dobraniu odpowiednich wartości korekcji;
• rozmazywanie się obrazu;
• pojawienie się poliopii jednoocznej, czyli widzenia mnogiego, co jest zauważalne podczas patrzenia na jasny punkt na ciemnym tle i obserwowania wielu rozrzuconych czarnych plamek zamiast jednego punktu;
• widzenie efektu halo, czyli obwodowego pojaśnienia wokół źródeł światła;
• swędzenie oczu, co może prowadzić do ciągłego pocierania oczu;
• nadwrażliwość na światło.

 

Kto choruje na ketatokonius?

Ketatokonius zwykle dotyczy młodych osób w okresie pokwitania i trochę starszych. Pacjenci skarżą się, że nie da się im dobrać dobrych okularów, że wada cały czas się powiększa, że nie widzą dobrze, mimo niedawno zrobionych okularów. Podają, że byli badani u wielu lekarzy i że nikt nie umie im dobrać okularów. Często skarżą się na alergiczne zapalenia spojówek, atopowe zapalenie skóry i częste tarcie oczu. Czasem pacjenci mówią, że mają uczucie ciała obcego w oku, światłowstręt, rozmazany obraz, widzą podwójnie i mrużą oczy.

Jak diagnozuje się ketatokoniusa?

Przed rozpoczęciem leczenia ketatokoniusa konieczne jest szczegółowe badanie okulistyczne oraz dodatkowe badania oftalmometryczne i topograficzne rogówek. Mapy grubości uzyskane badaniem laserowej tomografii komputerowej OCT uwidaczniają charakterystyczne lokalne zmniejszenie grubości rogówki. W celu postawienia diagnozy stożka rogówki lekarz przeprowadza również wywiad medyczny, pytając o objawy, jakie pacjent doświadcza, jak długo występują oraz o jakiekolwiek czynniki ryzyka lub historię rodzinnej skłonności do chorób oczu. Ponadto przeprowadza standardowe badanie wzroku, które może obejmować test ostrości widzenia, badanie refrakcji (wyznaczenie siły korekcyjnych okularów lub soczewek kontaktowych) oraz badanie przedniej części oka za pomocą lampy szczelinowej.

Przyczyny keratokoniusa

Przyczyny keratokoniusa nie są w pełni poznane, ale istnieją czynniki ryzyka, takie jak uwarunkowanie genetyczne (dziedziczność), które mogą predysponować do tej choroby. Niektóre badania sugerują, że tarcie powierzchni oka, alergie oraz nadmierne pocieranie oczu mogą zwiększać ryzyko zachorowania na stożek rogówki. Stożek rogówki jest zazwyczaj chorobą postępującą, która może prowadzić do znacznego pogorszenia wzroku.

Leczenie keratokoniusa

Leczenie keratokoniusa może obejmować okulary lub soczewki kontaktowe w początkowych stadiach choroby, ale w zaawansowanych przypadkach może być konieczna operacja, taka jak przeszczep rogówki, aby przywrócić ostrość wzroku.

Warto podkreślić, że regularne badania oczu są kluczowe dla wczesnego wykrycia i zarządzania stożkiem rogówki, ponieważ wczesne leczenie może pomóc w zatrzymaniu lub opóźnieniu postępu choroby i zachowaniu zdrowego wzroku.