JPOK – Jaskra pierwotna otwartego kąta, rola lekarza POZ

Jak to jest w ogóle możliwe, że osoba chora nie wie, że ma jaskrę? Ludzkie widzenie pełną ostrość osiąga w centralnych 5-10°. W przebiegu większości typów tej choroby uszkodzenie nerwu następuje bardzo powoli i rozpoczyna się od obwodowych części pola widzenia, które nie biorą bezpośredniego udziału w ostrości widzenia. Dopiero w końcowej fazie choroby uszkodzenie obejmuje zasięgiem centrum, powodując odczucie nagłej utraty widzenia.

Punkt fiksacji wzroku jest zawsze w wąskim centrum obrazu, na który aktualnie patrzymy. Tak widzi oko zdrowe, ale również oko z jaskrą w fazie wczesnej i średniozaawansowanej. Nie widać na razie żadnych ubytków, nie ma żadnych niepokojących sygnałów.

To już zaawansowana faza choroby. Ubytek zaczyna się zwykle w obwodowych częściach pola widzenia, na który nie jest skierowany punkt fiksacji. Dlatego nie możemy „gołym okiem” zauważyć postępującego od obwodu ubytku jaskrowego. Należy jeszcze raz podkreślić, że w najczęściej spotykanym typie jaskry w naszym kraju tj. jaskrze pierwotnej otwartego kąta ubytki obrazu pojawiają się dopiero w fazie zaawansowanej. Na wczesnym etapie tej jaskry w ogóle nie można rozpoznać inaczej jak poprzez wykonanie szeregu badań specjalistycznych

Oczywiście możemy zobaczyć twarz każdej z osób na zdjęciu, jeśli zwrócimy się do tej osoby frontem mroczek przesunie się i zasłoni nam przestrzenie powyżej punktu fiksacji.

Nawet już w bardzo zaawansowanej jaskrze możemy mieć odczucie doskonałego widzenia. Ostrość wzroku nie jest upośledzona, ruszając gałką oczną, głową lub szyją możemy omiatać wzrokiem przestrzeń dookoła jak lunetą. Tym samym wciąż zachowujemy użyteczne widzenie

Na koniec pozostaje wyspa skroniowa

Co ciekawe, nawet w przypadku pełnego uszkodzenia nerwu w jaskrze… nie zawsze to zauważymy. Drugie oko przecież dobrze widzi…

W jaskrze dochodzi do powstania charakterystycznego zagłębienia w tarczy nerwu wzrokowego. Wynika ono z zaniku włókien nerwowych i tkanki glejowej podporowej.